Συστατικά: Ανανάς, ζάχαρη, Ρυθμ.οξύτητας: κιτρικό οξύ, Συντηρητικό: Μεταδιθειώδες νάτριο.
Ανανάς αποξηραμένος " GO NUTS 180g "
Κωδικός: 3634
Σε αεροστεγή συσκευασία με προστατευτική ατμόσφαιρα.
Η νόστιμη κιτρινωπή σάρκα του ανανά περιέχει μια πληθώρα θρεπτικών συστατικών όπως θειαμίνη, ριβοφλαβίνες, βιταμίνη Β-6, φυλλικό οξύ, παντοθενικό οξύ (βιταμίνη Β-5), μαγνήσιο, μαγγάνιο, κάλιο, αντιοξειδωτικά, πολυφαινόλες (όπως η β-καροτίνη).
>> Διαβάστε περισσότερες πληροφορίες για τον ανανα
Από τη φροντίδα του δέρματος ως την απώλεια βάρους, είναι τα οφέλη από την κατανάλωση του ανανά.
Η απώλεια βάρους: Λόγω της φυσικής του γλυκύτητας, μπορεί να είναι μεγάλη βοήθεια για την απώλεια βάρους, καθώς μειώνει την όρεξη για γλυκό και επιφέρει πιο γρήγορα κορεσμό.
Καλή υγεία της όρασης: Με τεράστιες ποσότητες αντιοξειδωτικών, ο ανανάς μπορεί να είναι ένας εξαιρετικός σύμμαχος κατά των ασθενειών των ματιών που προκαλούνται από την πάροδο της ηλικίας, ειδικά από την εκφύλιση της ωχράς κηλίδας.
Υγιές στόμα: Η υψηλή ποσότητα βιταμίνης C που περιέχει, αποτρέπει το σχηματισμό της πλάκας και προστατεύει από την ουλίτιδα.
Εξαιρετική πηγή βιταμίνης Α και βήτα-καροτίνη: Χάρη σε αυτά γίνεται ένα εξαιρετικό αντιοξειδωτικό. Επίσης, είναι απαραίτητα για τη διατήρηση των βλεννογόνων και της όρασης.
Η καλή πέψη και αποφυγή δυσκοιλιότητας: Επειδή φρούτα όπως ο ανανάς είναι πλούσια σε φυτικές ίνες, υπάρχει μεγάλη αποτελεσματικότητα κατά της δυσκοιλιότητας, καθώς βοηθά στη ρύθμιση και βελτίωση της πέψης.
Περιποίηση του δέρματος: Ο ανανάς επίσης, με τα ένζυμα που περιέχει, βοηθά στην διατήρηση της ελαστικότητας και ενυδάτωσης του δέρματος. Ακόμη, απομακρύνει τα νεκρά κύτταρα και μπορεί να μειώσει τις ατέλειες και τις ρυτίδες έκφρασης.
Παροχή μετάλλων: Ο ανανάς είναι μια εξαιρετική πηγή μαγνησίου, σιδήρου και θείου.
Βελτίωση της σεξουαλικής ζωής: Λόγω των μεγάλων ποσοτήτων ανόργανων συστατικών και ενζύμων που περιέχει το φρούτο, βελτιώνεται η δραστηριότητα της ορμόνης του σεξ, και επομένως, η σεξουαλική ζωή.
Ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα: Χάρη στην περιέχον βρομελίνη, είναι βελτιωμένη η ανοσολογική λειτουργία, διότι το ένζυμο αυτό μπορεί να προκαλέσει ευεργετικές αλλαγές στα λευκά αιμοσφαίρια.
Αποχαιρετίστε την υπέρταση: Ένα φλιτζάνι ανανά περιέχει 1 mg νατρίου και 190 mg καλίου. Ο τέλειος συνδυασμός για να μειωθεί η αρτηριακή πίεση.
Σας ενημερώνουμε ότι δεν είμαστε γιατροί. Όλες οι πληροφορίες που αναφέρονται στην ιστοσελίδα μας, έχουν καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα και σε καμία περίπτωση δεν αντικαθιστούν την ιατρική επιστήμη. Σε προβλήματα υγείας σας, να συμβουλεύεστε πάντα τον θεράποντα ιατρό σας.
Πηγή: https://thessdiet.gr
Το φυτό είναι γηγενές στην Νότια Αμερική και λέγεται ότι προέρχεται από την περιοχή μεταξύ της νότιας Βραζιλίας και της Παραγουάης, ωστόσο, λίγα είναι γνωστά σχετικά με την προέλευση του εξημερωμένου ανανά (Pickersgill, 1976). Ο M.S. Bertoni (1919) θεώρησε τις αποστραγγίσεις των Ποταμών Παρανά – Παραγουάη, να είναι ο τόπος καταγωγής του Α comosus. Οι κάτοικοι από τη νότια Βραζιλία και την Παραγουάη, εξάπλωσαν τον ανανά σε όλη τη Νότια Αμερική και τελικά έφτασε στην Καραϊβική, την Κεντρική Αμερική και στο Μεξικό, όπου και καλλιεργούνταν από τους Μάγια και τους Αζτέκους. Το 1493, ο Κολόμβος πρωτοαντίκρισε τον ανανά στο απάνεμο νησί της Γουαδελούπης. Το ονόμασε “Piña de Indes”, που σημαίνει «πεύκο των Ινδιάνων» και το έφερε πίσω μαζί του στην Ευρώπη, καθιστώντας έτσι τον ανανά, ως το πρώτο βρομελιοειδές (bromeliad) που εγκατέλειψε το Νέο Κόσμο. Οι Ισπανοί τον εισήγαγαν στις Φιλιππίνες, στη Χαβάη(εγκαινιάσθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα, με την πρώτη εμπορική φυτεία το 1886), στη Ζιμπάμπουε και στο Γκουάμ. Ο καρπός λέγεται ότι εισήχθη για πρώτη φορά στη Χαβάη, όταν ένα ισπανικό πλοίο το μετέφερε εκεί το 1500. Οι Πορτογάλοι πήραν τον καρπό από τη Βραζιλία και τον εισήγαγαν στην Ινδία από το 1550.
Ο ανανάς ήρθε στη βόρεια Ευρώπη από το Σουρινάμ, την αποικία των Ολλανδών. Ο πρώτος ανανάς που καλλιεργήθηκε με επιτυχία στην Ευρώπη, λέγεται ότι έχει καλλιεργηθεί το 1658, από τον Pieter de la Court στο Meerburg. Στην Αγγλία, μια τεράστια “σόμπα Ανανά” χρειαζόταν για να αναπτυχθούν τα φυτά που το 1723, είχαν φυτευτεί στον Φυσικό Κήπο του Τσέλσι (Chelsea Physic Garden). Στη Γαλλία, παρουσιάστηκε το 1733 στο βασιλιά Λουδοβίκο ΙΕ, ένας ανανάς που είχε αναπτυχθεί στον Κήπο των Βερσαλλιών. Πριν από το θάνατό της το 1796, η Αικατερίνη η Μεγάλη, έτρωγε ανανάδες που καλλιεργούνταν στα δικά της κτήματα. Λόγω της δαπάνης της άμεσης εισαγωγής τους και του τεράστιου κόστους του εξοπλισμού και της εργασίας που απαιτείτο για να αναπτυχθούν σε ένα εύκρατο κλίμα, χρησιμοποιώντας θερμοκήπια που ονομάζονταν “pineries”, οι ανανάδες σύντομα έγιναν ένα σύμβολο πλούτου. Αρχικά χρησιμοποιούνταν κυρίως για την εμφάνισή τους στα διάφορα δείπνα, αντί να φαγωθούν και χρησιμοποιούνταν επανειλημμένως έως ότου αρχίσουν να σαπίζουν. Από το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα, η παραγωγή του φρούτου στα βρετανικά κτήματα είχε γίνει θέμα μεγάλης αντιπαλότητας μεταξύ των πλούσιων αριστοκρατών. Ο John Murray, 4ος κόμης του Dunmore, έχτισε στο κτήμα του ένα θερμοκήπιο επάνω από έναν τεράστιο πέτρινο θόλο ύψους 14 μέτρων στο σχήμα του καρπού, το οποίο είναι γνωστό ως ο «ανανάς του Dunmore».
Ο John Kidwell πιστώνεται με την εισαγωγή της βιομηχανίας ανανά στη Χαβάη. Μεγάλης κλίμακας καλλιέργεια του ανανά από εταιρείες των ΗΠΑ ξεκίνησαν στη Χαβάη, στις αρχές του 1900. Ανάμεσα στους πιο διάσημους και σημαίνοντες βιομηχάνους ανανά ήταν ο James Dole ο οποίος μετακόμισε στη Χαβάη το 1899 και το 1900, ξεκίνησε μια φυτεία ανανά.Οι εταιρείες Dole και Del Monte, άρχισαν το 1901 και το 1917 αντίστοιχα, την καλλιέργεια του ανανά στο νησί Oahu. Η εταιρεία ανανά του Dole άρχισε το 1901, με την εξαγορά 60 στρεμμάτων (24 εκταρίων) γης και έχει εξελιχθεί σε μια μεγάλη εταιρεία. Η εταιρεία ανανά Maui, ξεκίνησε το 1909 την καλλιέργεια του ανανά στο νησί Maui. Το 2006, η Del Monte ανακοίνωσε την αποχώρησή της από την καλλιέργεια ανανά στη Χαβάη, αφήνοντας μόνο τις Εταιρείες Ανανά Dole και Maui ως τους μεγαλύτερους καλλιεργητές ανανά των ΗΠΑ, στη Χαβάη.
Στις ΗΠΑ, το 1986, το Ινστιτούτο Ερευνών Ανανά διαλύθηκε και τα περιουσιακά του στοιχεία χωρίστηκαν μεταξύ της Del Monte και της Εταιρείας Γης και Ανανά Maui (Maui Land & Pineapple Company). Η Del Monte πήρε την ποικιλία ’73-114′, την οποία βαπτίστηκε στις φυτείες της στην Κόστα Ρίκα ως “MD-2”, διαπίστωσε ότι είναι πολύ κατάλληλη για την καλλιέργειά της εκεί και ξεκίνησε τη διαφήμισή της το 1996. (Η Del Monte επίσης, ξεκίνησε την εμπορία της ’73-50′, που βαπτίστηκε “CO-2”, ως Del Monte Gold). Το 1997, η Del Monteάρχισε να εμπορεύεται την ποικιλία της, του “Gold Extra Sweet” ανανά, εσωτερικά γνωστού ως “MD-2”. Η MD-2 είναι ένα υβρίδιο που προέρχεται από το πρόγραμμα αναπαραγωγής του τώρα διαλυθέντος Ινστιτούτου Ερευνών Ανανά στη Χαβάη, η οποία διεξήγαγε έρευνα για λογαριασμό της Del Monte, της Εταιρείας Γης και Ανανά Maui και της Dole.
Ο Ανανάς ο εύκομος (Ananas comosus) ή απλώς ο Ανανάς, είναι ένα ποώδες τροπικό φυτό με πολλαπλούς βρώσιμους καρπούς που αποτελείται από συνενωμένα μούρα,και το πιο σημαντικό από οικονομική άποψη φυτό της οικογένειας των Βρομελιοειδών (Bromeliaceae). Ο ανανάς μπορεί να καλλιεργηθεί με την αποκοπή του στέμματος του καρπού,την πιθανή του ανθοφορία εντός 20-24 μηνών και την καρποφορία του κατά τους επόμενους έξι μήνες. Οι ανανάδες μετά τη συγκομιδή, δεν ωριμάζουν σημαντικά.
Οι ανανάδες μπορούν να καταναλωθούν φρέσκοι, μαγειρεμένοι, σε χυμό, διατηρημένοι και βρίσκονται σε ένα ευρύ φάσμα στις κουζίνες. Εκτός από την κατανάλωση, τα φύλλα του ανανά, χρησιμοποιούνται στις Φιλιππίνες, για την παραγωγή της υφάνσιμης ίνας Piña, που συνήθως χρησιμοποιείται ως υλικό για τα ανδρικά Barong Tagalog (ένα διαφανές-επίσημο πουκάμισο, των Φιλιππίνων, που φοριέται επάνω από το υπάρχον πουκάμισο) και τα γυναικεία Baro’t saya (η ανεπίσημη εθνική ένδυση των γυναικών, στις Φιλιππίνες). Η ίνα, επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ένα συστατικό ταπετσαρίας και επιπλοποιίας.
To γένος Ανανάς (Ananas) περιλαμβάνει 5 είδη, τα οποία είναι ιθαγενή της τροπικής Αμερικής. Χαρακτηριστικό είδος είναι ο Aνανάς ο πολύκομος ή Ανανάς ο εύκομος (Ananas comosus), ο Ανανάς ο ήμερος (Ananas sativus), γνωστός από τον αρωματικό και γευστικό καρπό του που μοιάζει με μεγάλη κουκουνάρα. Σήμερα καλλιεργείται σε θερμοκήπια, σε πολλές περιοχές του κόσμου αν και κατάγεται από τροπικά κλίματα. Ο καρπός του τρώγεται ωμός ή συντηρημένος σε κονσέρβες και χρησιμοποιείται πολύ στη ζαχαροπλαστική.
Το ύψος του φτάνει το 1,5 μέτρο και έχει μεγάλα ξιφοειδή φύλλα με χείλη οδοντωτά, που σχηματίζουν ρόδακα. Τα άνθη του εκφύονται σε πυκνή ταξιανθία, τύπου στάχυ, στην κορυφή ανθικού άξονα, που έχει ύψος περίπου μισό μέτρο. Έχουν τριμερή διάταξη, δηλαδή 3 σέπαλα, 3 πέταλα, 6 στήμονες και τρίχωρη ωοθήκη.
Ο καρπός του είναι σαρκώδης, σύνθετος που προέρχεται από ολόκληρη την ταξιανθία, δηλαδή αποτελείται από τους επιμέρους καρπούς, που είναι ράγες και το σαρκώδη άξονα του στάχυος, που καταλήγει σε θύσανο φύλλων.
Το φυτό ευδοκιμεί σε υγρά και γόνιμα εδάφη, στραγγιζόμενα και όξινα. Ανθίζει και καρποφορεί μόνο μία φορά από το 12ο ως τον 30ό μήνα μετά τη φύτευσή του. Δε σχηματίζει σπέρματα και πολλαπλασιάζεται πάντα αγενώς, με παραφυάδες ή κόβοντας την κορυφή του φρούτου την οποία μετέπειτα μπορεί κανείς να φυτέψει είτε άμεσα σε γλάστρα ή αφού την αφήσει πρώτα για ένα μικρό διάστημα σε ένα δοχείο με νερό ώστε να αναπτυχθούν περισσότερο οι ρίζες που βρίσκονται στην βάση της κορυφής. Προσβάλλεται από διάφορα έντομα.
Πηγή: https://el.wikipedia.org